Op mn kop van Sinterklaas...

Pa had net als elk jaar weer een paar sinterklaastochtjes op zijn stoomboot, de Dockyard 9, omgetoverd tot Pakjesboot 9, met slingers, kado's en al. Een paar jaar geleden had ik al eens zo'n tochtje mee mogen maken, dolle pret met sint en ca 25 maffe pieten. Vandaar dat ik niet kon wachten toen pa ons en de jongens vroeg om mee te varen. Ik bedoel, voor die gasten kon er niets spannenders bestaan dan de intocht vanaf de boot mee te maken, maar ook ik stond te trappelen. Dus zwemvesten aanschaffen en gaan met die banaan, eh, boot.

Toen Sinterklaas aan boord kwam hadden we al een lekker tochtje achter de rug. We zaten nog op het voordek en toen de boel compleet was (echt een piet of 30) besloten we een kijkje te gaan nemen op het achterdek. Als eerste kwamen we Sinterklaas tegen, die Ruben nog wel een handje wilde geven maar kleine Juul links liet liggen 'omdat die al een handje had gehad', nepsint! Vervolgens werd de weg al snel versperd door een dame van de organisatie met de mededeling dat er nog wat schminkwerk gedaan moest worden en dat ik de kinderdroom toch niet op zo'n jonge leeftijd al in rook op wilde laten gaan... Ok, ok, we hadden geduld maar na een tijdje waren ze toch echt wel uitgeschminkt en was het geduld ook echt op.

Dus ik samen met Jonathan vol verwachting op naar de pietenpret totdat me wederom de weg werd versperd en ditmaal door niemand minder dan Sinterklaas himself welke me een uitbrander gaf die niets in de afgelopen 15 jaar kan toppen. De goeie man liet me in niet mis te verstane woorden weten dat HIJ de boot had gehuurd en dat HIJ niet gediend was van kinderen aan boord. Als HIJ dat had geweten... HIJ en ZIJN pieten moesten namelijk nog een peukie roken en hadden helemaal geen zin! om al in hun rol te zitten. Nu het feit eenmaal zo was wilde HIJ met zijn hand over zijn hart strijken en de jongens een handje geven maar dat had HIJ al gedaan dus moesten we nu maar met zn allen oprotten naar het voordek en HEM vooral niet meer lastig vallen want anders.... Beduusd keek ik naar hem op en in plaats van hem te vertellen in het vervolg drie keer na te denken alvorens zo'n pak aan te trekken en hem vervolgens een knietje overboord te geven kon ik nog net voorkomen de woorden 'Ja Sinterklaas' uit te spreken door me snel uit de voeten te maken.

S'avonds in bed liet ik de dag nog eens passeren en was ik blij dat de jongens hier niets van mee hadden gekregen. Zij hadden een onvergetelijke ervaring opgedaan met als afsluiter 500 wachtende en joelende kinderen op de kant die ze konden aanschouwen vanaf de boot van sinterklaas. En ook voor mij was de ervaring onvergetelijk, bijna 31 en voor het eerst (en hoe!) op mn kop gekregen van Sinterklaas...