New Orleans; crazy like Vegas, sweet like Paris

Eergisteren reden we rond een uurtje of twaalf voor de tweede keer New Orleans binnen, met het significante verschil dat we nu wel een plekje hadden om te pitten, en wat voor een. Een hotel met echte prinsessenkamers, een heerlijke binnentuin, standaard ontbijt op de kamer en superbediening die de auto parkeren en de bagage voor je naar je kamer brengen.



Omdat we vrij vroeg waren konden we nog niet inchecken dus gingen we op pad. De stad voelde gelijk als thuis. Heel warm, heel gezellig, heel artistiek, heel spritueel, en heel feestelijk, het heeft gewoon van alles wat. We slenterden wat langs de winkels en zaten lekker bij de rivier heerlijk mensen te kijken.



Savonds wat gegeten in een Italiaans restaurant op een zo bleek later bijzondere locatie, the old absint house. Hier schenen ze vroeger absint met zo'n 160% (ik wist niet eens dat dat bestond!) en belangrijke zaken te bespreken in allerlei geheime kamers. Een vriendelijke ober met naast heel wat plastische chirurgie ook een bijzonder verhaal (als een goede advocaat besloot hij na Katrina voor leraar te gaan studeren om zo zijn bijdrage te leveren aan de wederopbouw van de stad) leidde ons rond door het restaurant en liet ons foto's maken terwijl dat helemaal niet mocht en hij zelf op zn kop kreeg.




Na het eten nog genoten van de live muziek van Bryan Lee (blind maar briljant) en _het_ drankje van de stad, een handgranade uit glazen waar de jongens straks denk ik wel blij van gaan worden wat dan weer een goed excuus was om er nog een te nemen ;-)



Gister besloten Man en ik allebei onze eigen gang te gaan, man lekker shoppen en kappertje pakken en ik lekker slenteren, hangen en rondkijken. Grappig hoe we altijd weer doelbewust de toeristische atracties vermijden of slechts van een afstandje bekijken en juist door dat geslenter de stad echt voelen en ervaren. Een heerlijke middag met zoveel te zien. Op elke hoek van de straat gebeurdt wel wat.








Smiddags bij het zwembad lekker met Wilko zitten msn'en. Was ook wel ff nodig want ik miste hem en de jongens echt verschrikkelijk. Dat wist ik natuurlijk van te voren maar ik had geen idee hoe zeer. Gewoon omdat ik dit nog nooit heb meegemaakt, omdat ik nog nooit zo compleet ben geweest. En dat besef, alsmede het gevoel van rijkdom die niets met geld te maken heeft en dankbaarheid komt hier zo ver bij hun vandaan nog veel harder binnen. Dit is het leven waar ik straks over twee weken en voor de rest van mijn leven zo graag thuiskom.



Gisteravond zaten Man met dr mooie gekapte haren en ik met een verschrikkelijke clownsneus (mega koortsuitslag onder mn neus) heerlijk te chillen bij het zwembad en wilden bijna als oma en oma vroeg naar bed vetrekken maar besloten onszelf toch maar een flinke trap onder onze kont te geven. Als je hier bent moet je het hier ervaren ook, en dat hebben we gedaan. Bij avond is deze stad nog gekker als een deur en lijkt het heel het jaar door kermis, koninginnedag, carnaval en gewoon feest in een. Een drukte van jewelste in de niet voor niks zo hetende bourbon street. Versieringen, verklede mensen, balkonparties (waarvandaan kettingen worden gegooid naar gretig vragende dames), schetterende livemuziek vanuit alle barren en overal drank waarvan de politie het helemaal niet erg vind als je ermee of straalbezopen erdoor over straat loopt.






Ook wij lieten die drankjes natuurlijk niet links (of rechts) staan en hebben een geweldige New Orleans by night ervaring gehad met heel veel live muziek, in de kroeg, of gewoon op de hoek van de straat.